La Locomotiva

Ik weet niet hoe ze eruitzag, ook niet hoe ze heette
Met welke stem ze sprak, met welke stem ze zong
Hoeveel jaren ze toen had, welke kleur haar haar was
Maar in mijn fantasie heb ik haar beeld
De helden zijn allemaal jong en mooi
De helden zijn allemaal jong en mooi
De helden zijn allemaal jong en mooi

Ik ken echter de tijd van de feiten, wat haar beroep was
De eerste jaren van de eeuw, machinist, spoorwegman
De tijden waarin de heilige oorlog van de armen begon
De trein leek ook een mythe van vooruitgang
Versneld over de continenten
Versneld over de continenten
Versneld over de continenten

En de locomotief leek een vreemd monster
Dat de mens beheerste met zijn gedachten en zijn hand
Brullend liet het afstanden achter zich die eindeloos leken
Het leek een enorme kracht in zich te hebben
Dezelfde kracht als dynamiet
Dezelfde kracht als dynamiet
Dezelfde kracht als dynamiet

Maar een andere grote kracht spreidde toen zijn vleugels
Woorden die zeiden: De mensen zijn allemaal gelijk
En tegen de koningen en tirannen explodeerde het op straat
De proletarische bom en verlichtte de lucht
De fakkel van de anarchie
De fakkel van de anarchie
De fakkel van de anarchie

Elke dag passeerde er een trein bij zijn station
Een luxe trein, verre bestemming
Hij zag eerbiedige mensen, dacht aan die fluwelen, aan het goud
Dacht aan de magere dag van zijn mensen om hem heen
Dacht aan een trein vol heren
Dacht aan een trein vol heren
Dacht aan een trein vol heren

Ik weet niet wat er gebeurde, waarom hij de beslissing nam
Misschien een oude woede, generaties zonder naam
Die om wraak schreeuwden, verblindden zijn hart
Vergeet de genade, vergat zijn goedheid
Zijn bom was de stoommachine
Zijn bom was de stoommachine
Zijn bom was de stoommachine

En op het spoor stond de locomotief
De kloppende machine leek wel een levend ding
Het leek een jonge veulen dat net de rem had vrijgegeven
De rails beet met stalen spieren
Met blinde kracht van een bliksemflits
Met blinde kracht van een bliksemflits
Met blinde kracht van een bliksemflits

En op een dag zoals de anderen, maar misschien met meer woede in zijn lichaam
Dacht hij dat hij de kans had om een onrecht te herstellen
Hij stapte op het monster dat sliep, probeerde zijn angst weg te jagen
En voordat hij dacht aan wat hij aan het doen was
Verslond het monster de vlakte
Verslond het monster de vlakte
Verslond het monster de vlakte

De andere trein reed onwetend en bijna zonder haast
Niemand vermoedde dat ze op weg waren naar wraak
Maar op het station van Bologna kwam het nieuws in een flits
Noodnieuws, handel met urgentie
Een gek heeft zich tegen de trein gegooid
Een gek heeft zich tegen de trein gegooid
Een gek heeft zich tegen de trein gegooid

Maar ondertussen rijdt, rijdt, rijdt de locomotief
En het stoom sist en lijkt bijna een levend ding
En het lijkt de boeren te zeggen met het fluitsignaal dat in de lucht verspreidt
Broeder, vrees niet, ik ren naar mijn plicht!
Laat de proletarische gerechtigheid triomferen!
Laat de proletarische gerechtigheid triomferen!
Laat de proletarische gerechtigheid triomferen!

En ondertussen rijdt, rijdt, rijdt het steeds harder
En rijdt, rijdt, rijdt, rijdt naar de dood
En niets kan de immense vernietigende kracht meer tegenhouden
Wacht alleen op de klap en dan komt de mantel
Van de grote trooster
Van de grote trooster
Van de grote trooster

De geschiedenis vertelt ons hoe de race eindigde
De machine afgeleid langs een dode lijn
Met zijn laatste dierenkreet spuwde de machine as en lava
Explodeerde tegen de lucht, toen verspreidde de rook het doek
Ze vonden hem nog ademend
Ze vonden hem nog ademend
Ze vonden hem nog ademend

Maar wij denken graag dat hij nog steeds achter de motor staat
Terwijl hij de stoommachine laat rijden
En dat we op een dag weer het nieuws ontvangen
Van een locomotief, als een levend ding
Versneld als een bom tegen de onrechtvaardigheid
Versneld als een bom tegen de onrechtvaardigheid
Versneld als een bom tegen de onrechtvaardigheid!