Tu Sonrisa Inolvidable

Laten we wandelen door het Retiro
Laten we gaan, want het is koud in Madrid
Laten we gaan, ik kan niet wachten om met je te spelen en te praten
Laten we gaan, je elegantie wordt gewaardeerd
Je zwervende ogen, je geur
Laten we gaan en laten we het einde niet zo belangrijk maken
Laten we naar de zon, zo, over de Castellana
Dat de lucht en de ochtend ons warmen
Er bleef iets hangen die keer,
Iets dat niet met woorden te verklaren is
Ik blijf bij het idee van het lot
Met duizend-en-één nachten ben ik nog niet klaar
Dit vertalen betaalt nooit goed,
Maar ik lach...
Ik praat alleen zoals vroeger
Wat is er met je zussen, met je moeder gebeurd?
Ik ben een beetje gek, excuseer me, dat ik je overrompel

Laten we naar de zon, zo, over de Castellana
Dat de lucht en de ochtend ons warmen
Er bleef iets hangen, ik weet het niet meer...
Laat me je zien, wat een meid
Laten we het hebben over stijlen, over Bresson
Over de Ranquel-indianen, over jou en mij
Over wat er die ochtend met ons gebeurde
En die papieren kus
Ik maakte een fout, wat kan ik doen...
Ik voel me zo dom
Ik voel me zo suf
Weg uit het dorp om alleen te lezen en te leven
En ik droomde van je, en ik dacht aan je,
In bibliotheken, in hotels dwaalde ik af
Ik heb geen andere vrouw gekend
Met die doorzichtige blik en die huid
En je schreef me de Argentijnse ansichtkaarten
En hoewel je nooit de mijne was
Was ik die keer dichtbij
En vandaag, nu mijn botten kraken door de vochtigheid
Je onvergetelijke glimlach deed me zoveel,
Zoveel goed, zoveel goed
En ik ging weg...

En ik droomde van je, en ik dacht aan je,
In bibliotheken, in hotels dwaalde ik af
Ik heb geen andere vrouw gekend
Met die doorzichtige blik en die huid
En je schreef me de Argentijnse ansichtkaarten
En hoewel je nooit de mijne was
Was ik die keer dichtbij
En vandaag, nu mijn botten kraken door de vochtigheid
Je onvergetelijke glimlach deed me zoveel,
Zoveel goed, zoveel goed
En ik ging weg...
(we gaan naar Peru, hè!)