Un filo rosso
Marco Ferradini
Een rode draad
En nu, waar ga je heen
met je witte vleugels,
waar ga je landen
in een andere lucht zal je vliegen,
maar de tijd vliegt
ook voor jou,
alleen gisteren
speelde je nog met mij.
Er is een rode draad tussen ons
die nooit zal breken;
geboren uit dezelfde zijden
verward en trillend,
een rode draad tussen ons
zijn wortels die nooit
zullen oplossen in de dagen
die ik zal leven en jij zult leven.
En nu, wat moet ik doen
met deze lege kamer van jou,
ik zal het veroveren
door het te vullen met alles… maar
grapjes, ruzies… en jaloezie… zijn vervlogen,
met nostalgie achterlatend.
Er is een rode draad tussen ons,
die alles van ons weet
die geen woorden nodig heeft
dat we elkaar begrijpen;
adem in jou,
jij stroomt in mij,
het zal nooit afstand zijn
de afstand die me van jou scheidt
nu je dit huis verlaat.
We zullen elkaar nooit verlaten.
Er is een rode draad tussen ons,
die nooit zal breken,
het is een gevoel van verbondenheid,
de essentie van ons.
