Dezembros (part. Zeca Baleiro)

Nooit meer de natuur van de ochtend
En de schoonheid in de kunstmatige stad

In een gebouw zonder ramen
Tekende ik haar ogen
Tussen sporen van kogels
En het licht van de televisie

Mijn ogen hebben de honger naar de horizon
Haar gezicht is een spiegel zonder beloftes

Door dezembros reis ik
Oceanen en woestijnen
Zie de dood zo dichtbij
Mijn leven in haar handen

De trein vertrekt in de nacht zonder sterren
En de dag komt, noch ik, noch trein, noch zij

Nooit meer de natuur, nooit meer
En de schoonheid in de kunstmatige stad

In een gebouw zonder ramen
Tekende ik haar ogen
Tussen sporen van kogels
En het licht van de televisie

Mijn ogen hebben de honger naar de horizon
Haar gezicht is een spiegel zonder beloftes

Door dezembros reis ik
Oceanen en woestijnen
Zie de dood zo dichtbij
Mijn leven in haar handen

De trein vertrekt in de nacht zonder sterren
En de dag komt, noch ik, noch trein, noch zij