Sentado A La Vera Del Camino
Erasmo Carlos
Zittend Aan De Rand Van De Weg
Ik kan niet langer zo blijven wachten
Dat je op een dag ineens weer bij me bent
Terwijl ik droom in de uren en niet vergeet, ben ik alleen zonder jou
Aan de rand zit ik van een weg die geen einde kent
Mijn blik dwaalt in de stilte van een treurig pad
Waar elke ster een herinnering is aan het verleden dat niet meer bestaat
Zelfs de zon die op mijn gezicht brandt, verdrijft mijn pijn niet
Als ik tenminste jouw ogen kon zien stralen bij de rivier
Ik moet vergeten, maar ik hou vol
Ik moet weten dat ik besta, ik besta, ik besta
En de regen valt in mijn ogen, bedekt door het huilen
En mijn tranen vermengd met de regen
Schreeuwen dat ik zoveel van je hou
Ik zoek binnen mijn grijze lot naar het geloof dat niet te bereiken is
Ik ben een arm overblijfsel van hoop
Aan de kant van de weg
Ik moet vergeten, maar ik hou vol
Ik moet weten dat ik besta, ik besta, ik besta
Auto's, vrachtwagens, aarde, mensen
Alles, alles verwart zich in mijn hoofd
Deze schaduw vergezelt me en ziet dat ik
Langzaam aan het sterven ben
Alleen jij ziet niet dat ik niet langer kan lijden onder dit lot
Altijd wachtend, altijd op jouw liefde
Zittend aan de kant van de weg
Ik moet vergeten, maar ik hou vol
Ik moet weten dat ik besta, ik besta, ik besta
La-la-la-la
