Callejera

Wanneer je haastig passeert
op weg naar wie weet waar,
je silhouet met flair
laat zien als je loopt,
het zegt dat getik
wat je hebt als milonguera:
"Straatmeisje... Straatmeisje...
waar ga je naartoe?"

Die outfits die je draagt
passen niet bij je afkomst,
arme meid, zo'n schim van jezelf,
gemaakt van zijde en katoen.
In een fijne glazen beker
drink je nu rijke dranken,
en tussen al die schitteringen
wordt je buurt verblind.

Straatmeisje,
die van Zuid naar Noord danst,
met de snit van die outfit
die je draagt.
Straatmeisje,
jij bent ook een Milonguita
en diep van binnen
begraven je een verdriet.

Jouw charme overwint, dat weet ik,
en in de nachtclubs
ben jij de meest opvallende
van de meubels daar.
Je verspilt verleiding,
maar ook, straatmeisje,
wanneer je oud en versleten bent
zal je hart dood zijn.

Ga maar door, glijd
je lentes door het leven,
gecharmeerd en verblind
door de lichten van Pigall,
want wanneer de winter
van je leven begint te snijden
zal je spijtig merken
dat je een carnaval hebt geleefd.