Atrás da Porta

Toen je goed in mijn ogen keek
En je blik was een afscheid, ik zweer dat ik het niet geloofde
Ik vond het vreemd, ik leunde over
Jouw lichaam en twijfelde
En ik sleepte me en krabde je
En ik greep in je haren
Op je borst, je pyjama
Bij je voeten, naast het bed

Zonder genegenheid, zonder dekens
Op de mat achter de deur
Klaagde ik zachtjes
Ik begon ons huis te vervloeken
Om jouw naam te besmeuren, je te vernederen
En me op elke mogelijke manier te wreken
Je aanbiddend op de verkeerde manier
Om te laten zien dat ik nog steeds van jou ben
Totdat ik bewijs dat ik nog steeds van jou ben