Sin piel
Eladia Blázquez
Zonder Huid
Ik weet het al! Het is tijd om het hart op te bergen...
Om met de illusie te doen, die me niet gaat helpen
Een mooi pakketje met een blauwe strik,
Het in de kist te stoppen en nooit meer te openen...
Het is tijd om de dromen te doden,
Het is tijd om moed te verzinnen
Om een lange reis te beginnen
Door een grijs landschap...
Zonder liefde!
Ik ga leren huilen zonder te lijden,
Zonder stil te staan om naar een bloem te kijken,
Langzaam ongevoelig te worden
Net als de mensen zonder ziel en zonder stem!
Ik ga begrijpen dat je kunt sterven,
En kloppen... op het ritme van de klok;
Als een trouw apparaat
Net als een robot...
Zonder huid!
Na alles gevoeld te hebben, zelfs de pijn... van anderen,
Me te geven zonder te meten, te houden zonder te rekenen,
Is de onverschilligheid in mijn huid gekropen
Geduldig wreed, mijn waarheid doden!
Weten dat het me niets meer kan schelen...
Van een of andere voorbijgaande trilling;
En verdovend te lopen
Door een bevroren wereld...
Zonder liefde!
