Sin llaves

Het leven dat ik hoop en zal hopen
In de schaduw, in de oase die ik heb verzonnen
Als de wijze op de toppen van de kennis
Ben ik algen in de zee van de rust
Ben ik de plank van mijn eigen redding
Ik hou van mezelf en bescherm mezelf tegen mijn eigen stem

Neem me mee, met mijn hart praat ik vaak
Waar een warme zon heerst
Bij het licht van een aar waar ik kan opwarmen
Mijn blote voeten of misschien waar ik kan lopen

Wie twijfelt, wacht niet
Een rustpunt in het woeste water
Wat denk ik als ik voel?
Verlangens van het gevoel
Mijn lach, mijn tijd
Die hunkeren om verliefd te worden

Neem me mee, met mijn hart ga ik vaak
Naar de plek waar ik ben geboren
Om schelpen te zoeken op de bodem van de zee
Die mijn smaakpapillen overspoelen

Ik zet mijn zeilen uit, het is tijd om te vertrekken
Nu zingt de vink naast de rozenstruik
De ziel stijgt op, wil vliegen, vandaag is het een gier in de paartijd
Er zullen olielampen aangestoken moeten worden
Nederlandse schilders zullen mijn handen bevlekken

Op dit oude altaar dat ik heb opgericht
Wil ik naar de top van mijn uren stijgen
Als nieuwe pollen wil ik me verspreiden in totale overgave
Er zullen olielampen aangestoken moeten worden
Zonder sleutels sta ik voor de deuren van het moment