En los Árboles
El Ultimo De La Fila
In de Bomen
Soms schrijf ik brieven om me niet gebonden te voelen,
om me niet vast te klampen aan dingen die ik zou willen afschaffen
uit mijn leven. Uit mijn leven.
En ik kleur de enveloppen in. Op de afzender ben ik een raadsel.
Ik wacht altijd op een antwoord om me geliefd te voelen
zoals kleine kinderen. Zoals kleine kinderen.
Berichten die zullen aankomen, papieren die een steen omhullen.
Berichten van genegenheid die het glas van mijn kamer zouden breken.
Wie zou een kostbaar medicijn kunnen innemen...,
Al die dromen werkelijkheid maken.
Brieven die me mooie dingen zouden vertellen
zoals dat je 's nachts onder mijn raam komt miauwen
met een wachtwoord. Onder mijn raam.
Dat we door het veld zouden rennen, bij het licht van de glans van de dageraad.
Witte vonken op het gewelddadige rood. En dat we hutten zouden maken
in de bomen. In de bomen.
Berichten die zullen aankomen, papieren die een steen omhullen.
Berichten van genegenheid die het glas van mijn kamer zouden breken.
Wie zou een kostbaar medicijn kunnen innemen...
Al die dromen werkelijkheid maken.
