Las Acacias

Er woont niemand meer in haar
En aan de rand van de weg staat het huis stil
Je zou zeggen dat de deuren voor altijd zijn gesloten
De ramen zijn voor altijd dichtgegaan

De wind huilt in de dakranden
De muren vallen uit elkaar
En in de deuren wiegen ze
Bevochten door de wind, de acacia's
Bevochten door de wind de acacia's

Pijnig, moe van deze reis van het leven
Ben ik langs de deuren van de kamer gegaan
En een verhaal vertelden de acacia's me
Alles is dood, de vreugde en het rumoer

Diegenen die de vreugde en de warmte van dat huis waren
Zijn vertrokken, sommigen dood en anderen levend
Die hun ziel dood hadden
Zijn voor altijd vertrokken uit dit huis