Gaviota Herida

Wat zoek je in mijn ziel
wat wil je van mijn leven
zie je niet dat er niets meer is
geen woorden meer om te zeggen

Of vergeet je misschien
Oh!, je handen die me vaarwel zeggen
hoe kan het dat je je niet herinnert
mijn ogen die om jouw liefde huilen

Want sinds dat moment
voel ik dat ik van de pijn leef
het heeft kracht weggenomen
van de wind en van mijn hart

Ik herinner me nog de meeuw
die op een dag vloog en tussen zijn vleugels
mijn ziel meenam en me deed huilen

Ik wist dat ik zoveel van haar hield
wie wist niet wanneer ik haar aanbidde
hoeveel ik voelde en ze vloog weg

En een mooie meeuw zag ik wegvliegen
nam mijn leven mee, mijn leven en meer (Herhaal)

De lucht is zonder een ster door jou
en de nacht in duisternis was mijn leven
iemand zei in de namiddag hoorde je het zuchten
van een zeer eenzame man om zijn gevoel

Alleen om de meeuw die op een dag vloog
en mijn leven meenam meer dan ik weet (Herhaal)

Ze zeggen dat degene die weggaat
het makkelijker heeft om te vergeten
maar degene die blijft
zal altijd de herinnering levend houden

Van zoveel gevoel
Oh! wilde de ziel zich buigen
en het hart lijdt
wilde de herinnering doden

Zelfs mijn huid voel ik
dat de zon me onophoudelijk verbrandde
de stilte was getuige
dat het huilen me deed ontladen

Ik weet dat op de stranden van de zee
de golven sterven en anderen ook terugkomen
hoe rebels ze ook zijn, ze zullen ook sterven

Je bent aan je einde gekomen
en dat doet me pijn, ik weet dat je heel verdrietig zult zijn
het doet me ook pijn, maar het is het einde

Vaarwel gewonde meeuw, vlieg weer
alleen jouw vrije huil zal je verlichten (Herhaal)

Je lacht altijd en huilt om een liefde
want uit een gemis ontstaat de pijn
hoewel de hoop met de illusie meegaat
blijft er een diepe wond in het hart

Alleen om de meeuw die op een dag vloog
en mijn leven meenam meer dan ik weet

Alleen om de meeuw
en die nam mijn leven mee meer dan ik weet (3 keer)