Despues De Las Seis

Jouw naam was dagelijks als een zonsondergang
om in het geheim te fluisteren
Na zes uur

En ik dacht aan de zware, sombere, grijze lucht
Die vandaag een zekere melancholie geeft
aan de oude tuin.
De tuin die ik vroeger kwam bezoeken
om de middagen en andere uren door te brengen
in de schaduw van de den
en te luisteren naar het heldere gezang van de fontein.
Ik herinner me die dagen
met de voorgevoelens van jouw naam
altijd op fluistertoon verteld.
Het blad fluisterde, de fontein ook
De wind oefende een rustige wieg.
Libellen en kastanjebruine kevers
jouw naam vloog vrij en bevrijdde betoveringen
sommige eentonig en delicaat
andere fantastisch en in balans.
Wat is het anders nu de herfst is gekomen
en met een zucht de bloem verstoorde.
En het blad kleedde zich
in de pracht van een vlinder en verdween
zwevend scharlaken in een krul
van zon om daarna te roepen:
ach, ik ben, ik ben, ach
kaars, zang, tranen, droog en van papier.
Vandaag is November voorbij
en morgen zal de zon opkomen
en zal in de middag verdwijnen zoals hij vandaag vertrok
En de bladeren zullen beginnen
jouw naam onder een andere kleur te zien.
De nacht begint de schaduwspellen
met het ritmische vallen van de bladeren.
En dan herhaal ik jouw naam in het geheim
want als ik het bewaar, brandt het in mijn borst.
Jouw naam is een poëzie van bewaarde dingen
Die, eenmaal geopend, bevrijd springen
sommige eentonig en delicaat
andere fantastisch en in balans.
En vandaag, nu de tuin in rood en bruin is
een jurk die mijn voeten bereikt
was ik het blad dat zich kleedde
in de pracht van een vlinder en verdween
zwevend scharlaken in een krul
van zon toen de herfst koning was.
Ach, ik ben, vandaag ben ik, ach,
zoals het droge blad, klachten van papier.

Jouw naam is dagelijks als een zonsondergang
om in het geheim te fluisteren,
Na zes uur.