Noche Sin Luciérnagas

Het blijkt dat ik niet bij je kan zijn
Maar december roept al
En nu laat ik me meevoeren
Het blijkt dat ik ga, al is het voorlopig

Want hier eindigt mijn vlucht naast jou
Want je zult me niet meer zien
En omdat het nodig is
Dat we gescheiden blijven

Afscheid nemen is nog niet aan de orde
En met ons een onmisbaar iets
Zoals dat wat ons ooit verbond
Afscheid nemen is de vrijheid teruggeven

En het is me weer oppakken en lopen zonder jou
En het is ons opnieuw tekenen
Wanneer de ander er niet is
Die ons deed botsen
Ja, mijn liefde!
Je zegt me als ik je iets vraag
Maar je houdt al een tijd niet meer van me
We zwegen, denkend dat de wereld doorging
Omdat ik nooit de moed had om los te laten

Mijn leven
Dat weet ik heel goed
Dat het leven
Nooit meer hetzelfde zal schitteren

Maar zolang er tijd is
Tussen ons in
En deze uren die alles zeggen
Vinden hun plek

Ik zal een lange stilte zoeken
Verder dan waar de wind
Die me vandaag meeneemt, de afstand bepaalt

En ik zal de uren naast jou herinneren
Als de smaak die ik heb geproefd
Nooit te vergeten
En wanneer ik je duizend nieuwe ochtenden stuur
En je herinnering me nog steeds omringt
Zal een geschenk me brengen
De berusting en het vergeten van avonturen
En momenten die verleden zijn en die
Nooit meer terugkomen

En ik zal je met me meenemen en met mijn stappen
En daarmee zal ik leren leven
Als ik goed weet dat jij het weet, omdat we het zo vaak hebben gezien
Alles begint met ons waar we ook gaan

Mijn leven
Jij die ik zo goed heb liefgehad
Wie vandaag vertrekt
Maar het is waar dat zeggen dat ik niet meer van je hou

Ik verleng een afscheid
Dat je tijd geleden nam
En daarmee ga ik verder
In deze nacht zonder vuurvliegjes
Die opent met de sleutels van jouw naam