Barcos de Papel
David DeMaría
Papieren Schepen
Een eclips van stiltes
Een zonsondergang in elk café
Mijn woorden hebben geen eigenaar
Die ze wil begrijpen
Zwerver van verlangens
Kapitein zonder geloof van papieren schepen
Draaiing van gedachten
Als ik de dageraad zie
En hoe eenzaam blijven de golven
Als de zon opraakt
En hoe eenzaam ben ik blijven wachten op jou
Zoekend naar jouw vergeving
Ik wist niet wat te zeggen toen ik je daar zag
Naar me kijkend zonder aandacht voor mij
Ik wist niet wat te zeggen en 'verliefd' op jou
Verdrijf ik de uren
Ik wist niet wat te zeggen of waarheen te gaan
Misschien, vrouw, verdien ik jouw vergeving
Ik heb geen plek om heen te gaan en verliefd op jou
Verdrinkt mijn hart
Jouw 'ik hou van jou' wil ik niet
Als het van papier is, papieren schepen
Jouw herinnering draag ik al
Die zit diep in mijn huid
Ik betaal de prijs zonder geld
Kom en kijk naar mijn gezond verstand
Ik verdien het niet om jouw eigenaar te zijn, noch om te verliezen
En hoe eenzaam blijven de golven, als de zon opraakt
En hoe eenzaam ben ik blijven wachten op jou
Zoekend naar jouw vergeving
Ik wist niet wat te zeggen toen ik je daar zag
Naar me kijkend zonder aandacht voor mij
Ik wist niet wat te zeggen en verliefd op jou
Verdrijf ik de uren
Ik wist niet wat te zeggen of waarheen te gaan
Misschien, vrouw, verdien ik jouw vergeving
Ik heb geen plek om heen te gaan en verliefd op jou
Verdrinkt mijn hart
Nu navigeer ik langs havens van wrok
De zeven zeeën, als het moet, zal ik voor jou oversteken
In papieren schepen
Ik wist niet wat te zeggen toen ik je daar zag
Naar me kijkend zonder aandacht voor mij
Ik wist niet wat te zeggen en verliefd op jou
Verdrijf ik de uren
Ik wist niet wat te zeggen of waarheen te gaan
Misschien, vrouw, verdien ik jouw vergeving
Ik heb geen plek om heen te gaan en verliefd op jou
Verdrinkt mijn hart
Van mijn twijfels ben ik de eigenaar
Tenminste, dat heb ik nog.
