Le Café Des Trois Colombes

Nancy in de winter, natte sneeuw
Een meisje komt binnen in een café
Ik drink mijn glas, zij gaat naast me zitten
Ik weet niet hoe ik haar moet benaderen

De regen, het mooie weer, het is niet zo bijzonder
Maar het is goed om je ster te dwingen
Dan komt het moment dat we over onszelf praten
En de sneeuw is gesmolten onder onze voeten

We leerden elkaar kennen in het café van de drie torens
Bij de ontmoetingen van de dakloze liefdes
We voelden ons goed, we voelden ons alleen op de wereld
We hadden niets, maar we hadden het hele leven

Nancy in de lente, het lijkt op de middag
Zij houdt van mij en ik hou ook van haar
We lopen pratend, we bespreken de filosofie
Ik maak duizend foto's van haar

De kleine bistro's rondom het plein
Hebben hun terrassen in de zon gezet
Maar er was te veel licht en lawaai
We wachtten tot de nacht kwam

We zagen elkaar in het café van de drie torens
Bij de ontmoetingen van de dakloze liefdes
We voelden ons goed, we voelden ons alleen op de wereld
We hadden niets, maar we hadden het hele leven

Nancy, het is te ver weg, het is aan het einde van de aarde
Het wordt verder weg met elk verjaardag
Maar ik weet zeker, mijn verdriet herinnert zich
Het geluk kwam via de Lorraine
Zij is weggegaan om andere wegen te volgen
Die niet vaak de mijne kruisen
Ik heb je vergeten, maar het is sterker dan ik, soms denk ik aan jou

We zagen elkaar in het café van de drie torens
Bij de ontmoetingen van de dakloze liefdes
We voelden ons goed, we voelden ons alleen op de wereld
We hadden niets, maar we hadden het hele leven