Surfista
Dani Martín
Surfista
Vier likes en een privébericht
Je gaf een hartje en daar bleven we hangen
Ik wist niet of ik verder moest, of ik je irriteerde
(Als ik je irriteerde, als ik je irriteerde)
Op een dag schreef ik je omdat ik je zo leuk vind
En jij, de volgende dag, maakte je me belachelijk
Ken je het Berlijn? Laten we iets drinken
Je schrok en vertelde me dat je aan het werk was
Ik bleef zonder Driekoningen
En de angst won de strijd
Zij ging naar Jávea met een verdomde surfer
Ik blijf alleen als een oude vrouw zonder dochters
Terugkijkend, bewust dat ik mijn leven miste
Ik schreef je weer, zei: Laten we donderdag afspreken
Ik kwam je ophalen bij Hortaleza 34
We gingen naar Lua, op de Eduardo Dato straat
We waren nerveus en aten bijna niet
We dronken veel wijn en liepen naar huis
Je pakte mijn gezicht vast, toen kusten we
We gingen naar jouw huis, een tijdje op het terras
Ik wilde je helemaal, en we gingen naar jouw kamer
Ik was zo verlamd
En de angst won de strijd
Zij ging naar Jávea met een verdomde surfer
Ik blijf alleen als een oude vrouw zonder dochters
Terugkijkend, bewust dat ik mijn leven miste
Ik herinner me je gezicht, je aanraken en kussen
Ik sliep gekleed, er was geen seks of neuken—
Zes uur 's ochtends, totaal verliefd
Ik stopte niet met je te schrijven en te zeggen: Ik ben helemaal in de war
De mooiste energie die je je maar kunt voorstellen
Ik herinner me altijd hoe je een sigaret aanstak
We leefden een paar maanden samen en opgesloten
In bed, op de bank en in de wc's
Ik voelde me ingesloten
En de angst won de strijd
Zij ging naar Jávea met een verdomde surfer
Ik blijf alleen als een oude vrouw zonder dochters
Terugkijkend, bewust dat ik mijn leven miste
Mijn angst kwam op
Je gaf me een ultimatum
Ik ging naar de psychiater, jij stapte van het schip
Het was als een film, die nooit afgemaakt werd
Vandaag dacht ik aan je terwijl ik me aanraakte
En de angst won de strijd
Zij ging naar Jávea met een verdomde surfer
Ik blijf alleen als een oude vrouw zonder dochters
Terugkijkend, bewust dat ik mijn leven miste