Cuando Me Abandone El Alma

Wanneer mijn ziel mij verlaat, vervullend mijn bestemming
Zal mijn schaduw met haar meegaan, mijn dikke bloed van krekels
Zal zingen in de jonge bedding van de rivieren van mijn kinderen

Misschien zal ik in mijn dood verlangen naar eenvoudige dingen, mijn huis
Een onvoltooid droom, mijn mooie en zoete nostalgie
Die ik voel wanneer de geuren van mijn kindertijd me bereiken

Het nobele gezicht van het veld of mate drinken op een regenachtige dag
Luisteren in het oude veld naar het gezang van de aapjes
En die wijnen met gitaarmuziek in een rustplek van vrienden

Wanneer je mijn dood inwijdt, huil niet om mijn zwarte nacht
Zaai me in mijn land en bedek me daarna met chacareras
Zodat mijn ziel het hart van mijn aarde meeneemt

Ik zal verlangen wanneer ik sterf naar de warme honing van jouw lippen
Jouw mond, een zwerm van kussen en al onze zonden
Die mijn bestaan betekenis en bescherming gaven

In het hiernamaals zou ik graag op een pad willen ontmoeten
Met die boom die een dorp was van harpen en nesten
Vandaag mijn tafel en mijn gitaar, morgen mijn laatste dekentje

De dood is jaloers op mijn geliefde bloem, het leven
Ze zeggen dat ze me zoekt, hopelijk als ze me ooit vindt
Zal ik er zijn, zittend en zingend, zodat ze van jaloezie sterft

Wanneer je mijn dood inwijdt, huil niet om mijn zwarte nacht
Zaai me in mijn land en bedek me daarna met chacareras
Zodat mijn ziel het hart van mijn aarde meeneemt