No Puede Vivir Sin Verte

Ik kan niet meer zonder jou, dat voel ik echt,
Ik krijg je niet uit mijn hoofd, dat je me komt halen, maar het wordt laat.
Ook al klinkt het misschien laf, ik kan niet zonder die kussen, die omhelzingen,
Die herinneringen die me in stukken breken.
Bij elke stap doe ik alsof ik sterk ben,
Ik kan niet leven zonder jou te zien.

Ik denk dat de woede voorbij is, mijn hart heeft al het verlies gevoeld,
Ik sliep twee uur en heb rode, gezwollen ogen, vol met tranen, ik kan niet meer.
Gisteren belde ik je huis en ze zeggen altijd dat je er niet bent,
Al meer dan drie weken en het lijkt je niet te interesseren,
En zo blijven mijn hoop om terug te keren tevergeefs.

Anderen zeggen: Vecht ervoor, hij houdt van je,
Weer anderen zeggen: Hij belt je niet meer.
Vergeet hem, maar dat klinkt zo makkelijk.
Ik wil het niet, maar als je dat wilt, dan is dat zo.
En morgen zal de zon opkomen, en geen van mijn berichten of telefoontjes zal er zijn.
Uren zullen verstrijken, lijdend, stervend en ik begrijp het nog steeds niet.
Ik kijk naar de foto's en op elke lach je,
Dus waar ging het mis?
Zeg me, wat deed ik?
Of heeft iemand je al meer gewild dan ik deed?

Ik kan niet meer zonder jou, dat voel ik echt,
Ik krijg je niet uit mijn hoofd, dat je me komt halen, maar het wordt laat.
Ook al klinkt het misschien laf, ik kan niet zonder die kussen, die omhelzingen,
Die herinneringen die me in stukken breken.
Bij elke stap doe ik alsof ik sterk ben,
Ik kan niet leven zonder jou te zien.

Ik weet dat de belofte faalt, die om je alles te geven,
Maar alles om me heen draait altijd op de een of andere manier,
Dat het lot, jaloezie en toevalligheden, je niet laten geloven in tweede kansen.
Ik wil dat niet, ik wil geen kans,
Ik heb de behoefte, de capaciteit, de zekerheid,
Dat jij de vrouw bent die ik voor de rest van mijn leven wil.
In de zomervakantie, herfst, winter en lente.

Alsjeblieft, denk er nog eens over na, heroverweeg het,
Ik weet dat je me nodig hebt, dat de afwezigheid je bezoekt.
Als je wilt, verander ik mijn naam zoals bij de eerste date,
We kussen, ik geef je mijn adres en je komt me bezoeken.

We maken liefde in de kamer die je hebt ingericht,
Daar op de witte kussens die je me gaf.
En wanneer de zon opkomt, als je al wakker bent,
Leg je me weer uit waarom je wegging.

Ik kan niet meer zonder jou, dat voel ik echt,
Ik krijg je niet uit mijn hoofd, dat je me komt halen, maar het wordt laat.
Ook al klinkt het misschien laf, ik kan niet zonder die kussen, die omhelzingen,
Die herinneringen die me in stukken breken.
Bij elke stap doe ik alsof ik sterk ben,
Ik kan niet leven zonder jou te zien.

Wanneer ik zeg dat ik niet meer kan, lieg ik niet,
Ik sterf van binnen.
Mijn lippen vragen: Waar ben je?, en ik vind je niet.
Luister gewoon even.
P.S. Ik heb om je gehuild en ik ga wachten, als een vergeving niet genoeg is, laat me dan gewoon dromen.
En dan zonder jou, mijn zon in de vroege ochtend.

Ik blijf zonder jou, ik blijf zonder niets.
Ik kan niet meer zonder jou, dat voel ik echt,
Ik krijg je niet uit mijn hoofd, dat je me komt halen, maar het wordt laat.
Ook al klinkt het misschien laf, ik kan niet zonder die kussen, die omhelzingen,
Die herinneringen die me in stukken breken.
Bij elke stap doe ik alsof ik sterk ben,
Ik kan niet leven zonder jou te zien.