No Rancho Fundo

In de verre hoeve
Ver weg van het einde van de wereld
Waar de pijn en het gemis
Verhalen vertellen over de stad

In de verre hoeve
Met een verdrietige, diepe blik
Zingt een donkere man zijn smarten
Met tranen in zijn ogen

Arme man die 's nachts in de koelte
Wacht op de Maan in de tuin
Met een sigaret als gezelschap

Zonder een groet
Pakt hij zijn gitaar
En de Maan als aalmoes
Komt naar de tuin van deze man

In de verre hoeve
Ver weg van het einde van de wereld
Was er nooit meer vreugde
Geen nacht, geen dag

De bomen vertellen geen geheimen meer
En de laatste palmboom
Is al gestorven in de bergen

De vogeltjes
Hebben zich in hun nesten verstopt
Zo treurig is deze droefheid
Dat het de natuur in duisternis hult

Alles omdat, alleen door de man
Die groot was, nu klein is
Voor een huis van riet

Als God wist
Van het verdriet daar in de bergen
Zou Hij liefde van de aarde
Daarbovenheen sturen

Omdat de man
Gek van gemis leeft
Slechts door het gif
Van de vrouwen uit de stad

Hij die was
De zanger van de lente
En die van de verre hoeve
De mooiste lucht ter wereld maakte

Als een bloem opbloeit
En de Zon brandt
Koelt de berg af
Herinnert de geur van de donkere vrouw