Le Toréador

Je ligt daar met verloren ogen
Bleek en zielig
Je lichaam halfnaakt
Bedekt met een wit laken
Je lichtgevende kostuum
Is treurig weggegooid
Besmeurd met stof
En doordrenkt van bloed

De strijd gaat door
Terwijl je je ziel verlaat
Tja, pech voor de verliezer
Hij verdient zijn lot
En de naam van de winnaar
Die het publiek toejuicht
Doet je meer pijn
Dan de steken in je lichaam

Je zult nooit meer zien
De opwindende stierengevechten
Onder een verzengende zon
Die je ogen doet branden
Je zult nooit meer zien
De prachtige meisjes
Die op de tribunes staan
Jou toejuichen als een god

Je zult nooit meer voelen
Dat vreemde gevoel
Een curieuze mix
Van angst en trots
Wanneer je in de brandende arena
Met een nobele stap liep
Terwijl een paso doble
Je entree begeleidde

Het beest heeft je trots
En je statige houding overwonnen
Het heeft je naam besmeurd
Het heeft je leven verwoest
Je geweldige uitstraling
En je trotse arrogantie
Zijn gevallen in het zaagsel
En het bloedrode zand

Je nagels zijn geklemd
In het hout van je bed
En alleen, verlaten
Zie je de dood naderen
Die liefdevolle meid
Die je lippen kust
Om je dagen te stelen
Door je lichaam te bezitten

Je zult nooit meer zien
Het warme Andalusië
Wanneer de ijzige aarde
Zich op jou stort
Je zult nooit meer zien
Die dolle dansers
Die flamencozangers
Met hun pathosvolle stemmen

Een idool sterft
Een ander neemt zijn plaats
Je hebt je gezicht verloren
En je lot verbeurd
Want roem is vluchtig
En wanneer je denkt dat ze van jou is
Geeft ze zich aan een ander
En blijft er niets over