Être
Charles Aznavour
Zijn
Zijn, herboren mijn geboorte
In een ochtend van krijt
Onder de bloedmaan
Aan het einde van een stervende winter
Zijn, opkomen uit de stilte
Zien schitteren in de zon
De rijp van mijn hart
Voorspel van een betere lente
Zijn de vrucht en het zaad
In een uitgeputte grond
En bloeien in ballingschap
Als een boom die in april barst
Zijn, leren mezelf kennen
De ogen openhouden
En niets zijn dan een wezen
Van vlees
Om te houden tot de dood
En misschien verder
Zijn de ziel gescheiden van het lichaam
Om te houden tot de dood
Zelfs verder nog
Zijn, ontsnappen aan de chantage
Van alle clichés
Mijn vulkanen doven
Temmen en berijden mijn tijd
Zijn de daad die verbindt
De heroverwogen toekomst
Ambachtsman van de terugkeer
Naar het eenvoudige ritueel van liefde
Zijn, sterven om beter te herboren
Uit de leugens van weleer
En niets zijn dan een wezen
Levend
Om te houden tot de dood
En misschien verder
Zijn de ziel gescheiden van het lichaam
Om te houden tot de dood
Zelfs verder nog