La Bohemia

Bohemie van Parijs
Vrolijk, gek en grijs
Van een tijd die voorbij is
Waarin in een zolder
In een can-can kostuum
Je poseerde voor mij
En ik met devotie
Schilderde met passie
Jouw vermoeide lichaam
Tot de dageraad
Soms zonder te eten
En altijd zonder te slapen

De bohemie, de bohemie
Was de liefde, het geluk
De bohemie, de bohemie
Was een bloem van onze tijd
Onder een lamp
De tafel van het café
Vrolijk kwamen we samen
Praatend zonder ophouden
Dromend van het bereiken
Van de glorie
En wanneer een schilder
Een koper vond
En een doek verkocht
Schreeuwden we vaak
Eten en wandelen
Vrolijk door Parijs

De bohemie, de bohemie
Was zweren, ik zag je en ik hield van je
De bohemie, de bohemie
Ik naast jou, zal slagen, dat kan ik

We hadden gezondheid
Glimlach, jeugd
En niets in de zakken
Met kou, met warmte
Dezelfde goede humor
Danste in ons wezen
Altijd gelijk vechtend
Met honger tot het einde
We bouwden kastelen
En de honger naar leven
Hielp ons volhouden
En niet opgeven

De bohemie, de bohemie
Was de dageraad zien
De bohemie, de bohemie
Was dromen van een liefde

Vandaag ben ik terug in Parijs
Ik stak zijn grijze mist over
En vond het veranderd
De seringen zijn er niet meer
En stijgen niet naar de zolder
Paars van passie
Dromend zoals gisteren
Dwaalde ik door mijn atelier
Maar het is al afgebroken
En op zijn plaats
Beneden een café-bar
En boven een pension

De bohemie, de bohemie
Die ik leefde, heeft zijn licht verloren
De bohemie, de bohemie
Was een bloem en is uiteindelijk gestorven