Nubes de Humo

Rook, maat
Rook en laten we kletsen
En terwijl we roken, zullen we herinneren
Dat met de rook van de sigaret
Onze jeugd al vervliegt

Rook, maat
Rook en herinner je
Dat ik ook zal herinneren
Met de ziel hield ik van haar
En op een zwarte dag
Verliet ik haar

Ik ga, zonder haar te kunnen vergeten
Geterroriseerd door de pijn
Zij zwoer dat ze goed was
En ik wilde niet luisteren
Het heeft geen zin om stoer te doen
Als de pijn diep is
Arm, mijn liefje
Ik zal mijn hele leven huilen

En nu, maat
Berouwvol
Wil ik haar vergeten en kan het niet
Het lijkt wel of
Ze wiegt

Tussen de rookwolken van blauw
Rook, maat
Rook en laten we dromen
Ik wil mijn ondankbaarheid vergeten
Als ik vandaag zie dat, net als de rook
De jeugd vervaagt