La Milonga

De orkest klinkt, de huilende blazers
Met hun vibraties, zo mooi het feest
De jongeren die de binnenplaats versieren
Hun lach van liefde overspoelde ons
En tussen de geluiden klinken de noten
Liedjes die voortkomen uit gevoeld liefdes
Maar er zijn momenten van jaloezie in de liefde
De ogen tonen intense woede
Wanneer een knappe man zich inzet om te nemen
De mooie dame van iemand die weet te beminnen

En plotseling klinkt er een geschreeuw
Als twee mannen met elkaar vechten
Met kracht, en in de strijd bewegen ze
Terwijl het mes glinstert
Diegenen die de daden van moed zien
Van die twee die dapper strijden
En bij het zien van zo'n grote verwarring
Bedekt een schaduw van bitterheid het hart

En in de milonga sterven de klanken
Van de bandoneons die niet meer brommen
En de binnenplaats blijft heel treurig en somber
Alsof het gedompeld is in verveling
Het is dat de mensen lijden onder verdriet
Als ze zien dat een dappere man op de grond zal blijven
En het meisje dat de knappe man aanbidde
Vervloekt de schurk die haar man doodde
En, verstikt door een schreeuw van pijn
Kust ze het geliefde gezicht van wie haar liefde was

Ik weet niet welke wind van verdriet
De vreugde van de binnenplaats heeft meegenomen
Wanneer de zon in de verte sterft
En het feest verloren gaat
Zijn vrolijke animatie
Ik weet alleen dat degene die hem aanbidde
Huilde, stervende van rouw
En terwijl ze om haar verloren illusie huilt
Vraagt ze de hemel om verantwoording
Voor haar verdriet