Flor de Fango

Meisje, ik heb je al een tijd niet gezien
Vergeef me als ik je lastigval
Want ik zag je geboren worden
Je wieg was een armoedige plek
Verlicht door kerosine

Juist op je veertiende
Gaf je je over aan het feesten
De geneugten van de dansvloer
Je hield van sieraden
Van modieuze jurken
En de feesten met champagne

Je liep rond als een bediende
Met een vriendin aan je zijde
Om als een nette meid door te gaan
En veel mensen waren jaloers
Omdat je het goed voor elkaar had
En je werd een verleidster
Later was je de vrouw
Van een arme handelaar
Je liet hem in de steek
Zonder geld, in de ellende
Voor de deur van een café

Daarna was je de schat
Van een oude apotheker
En de zoon van een commissaris
Hij haalde al je geld eruit
En zo begon je neergang
De sieraden verstopte je
En je huurde een kamer
In een pension
Je werd een zangeres
En beleefde vreemde momenten
En door de teleurstellingen
Bleef je zonder hart

Je leven was als een lelie
Vol verdriet en martelingen
Slechts één pijn drukte je neer
Je had in de wereld geen troost
En de liefde van een moeder ontbrak
Je was een pop van modder
En de geneugten van een tango
Verjaagden je uit de kroeg
De vrienden bedrogen je
En zij verloren jou zelf
Nacht na nacht in het feest.