Araca Corazon
Carlos Gardel
Araca Hart
Araca hart! Zwijg eens even!
en luister alsjeblieft naar deze klets,
als je weet dat haar liefde helemaal van jou is
en er geen reden is om je te verzetten,
araca, hart, zwijg eens even!
Zo zong een
overwerkende gaande,
wie voor haar in de bak belandde,
moest even rusten, terwijl de schone,
met haar charme,
door de straten van Amsterdam
uitging om te flaneren.
Maar zoals alles in dit leven eindigt,
kwam een middag weer vrij uit de cel
en toen hij haar vond, zei de arme man,
kom alsjeblieft terug naar het nest.
Terugkomen kan ik niet,
zei de dame:
mijn liefde
dis er niet meer,
en schaduw trok voorbij,
er klonk een schot,
en viel ze om
en een ambulance
nam haar rustig
mee.
En opnieuw, in de uren van de nacht,
wanneer de vleugel rustig slaapt,
uit de laatste cel van de gevangenis
hoor je deze lied van de man,
Araca hart, zwijg eens even
en luister alsjeblieft naar deze klets,
als je weet dat haar liefde nooit van jou was
en er geen reden is om je te verzetten...
araca, hart! Zwijg eens even!
