Viejo Rincón

Oude hoek van mijn eerste tango's
Waar zij me vertelde dat ze van me hield
Schuilplaats van honderd nachten van fandango
Die nog steeds in mijn geheugen leven
Oh, steeg van duistere cafetaria's
Die de vaders van de bandoneon waren
Waar zal mijn blikje van liefde zijn
Getuige van mijn liefde en haar verraad?

Vandaag keer ik terug naar de buurt die ik verliet
En als de klok slaat, voel ik verdriet
Ik heb mijn goede moeder niet meer
Mijn huisje is een ruïne; alles is voorbij
Omdat ik geloofde, gek van mezelf
Voor haar gaf ik mijn hele leven
Ook mijn geloof werd een ruïne
En ik voel alleen nog de resten kloppen binnenin me

Van een tango de schommel
Geeft leven aan een liefde
Van een tango de schommel
Maakt ons tot verraders

Wanneer je breekt in een zittende houding
Je gezichtje bij het mijne
Voel ik dat in het vuur van een tango
Mijn bloed nog steeds zal branden
Oude hoek van duistere cafetaria's
Die de vaders van de bandoneon waren
Waar zal mijn blikje van liefde zijn
Schooi die mijn ondergang was

Van het blaasinstrument naar de klank, klinkt een viool
In de zaal van een kroeg
En in een schuilplaats om de hoek
Profiteren de vaders van de verleidelijke tango
Waarom dromen? Waarom ben ik teruggekeerd
Naar de steeg van mijn verlangens
Om de pijn van die vrouwen opnieuw te beleven
Hun lachen, hun strelingen, de schijn van hun liefde?

Van een tango de schommel
Geeft leven aan een liefde
Van een tango de schommel
Maakt ons tot verraders