Os Ombros Suportam o Mundo

Er komt een tijd dat je niet meer zegt: Mijn God
Tijd van absolute zuivering
Tijd dat je niet meer zegt: Mijn liefde
Omdat de liefde nutteloos bleek
En de ogen huilen niet
En de handen weven alleen het ruwe werk
En het hart is droog

Tevergeefs kloppen vrouwen op de deur, je opent niet
Je bent alleen gebleven, het licht is gedoofd
Maar in de schaduw stralen je ogen enorm
Je bent vol zekerheid, je weet niet meer wat lijden is
En je verwacht niets van je vrienden

Het doet er niet toe of de ouderdom komt, wat is ouderdom?
Je schouders dragen de wereld
En hij weegt niet meer dan de hand van een kind
De oorlogen, de honger, de discussies binnen de gebouwen
Bewijzen alleen dat het leven doorgaat
En niet iedereen is al bevrijd
Sommigen, die het spektakel barbaars vinden
Zouden liever (de kwetsbaren) sterven
Er is een tijd gekomen dat sterven geen zin heeft
Er is een tijd gekomen dat het leven een orde is
Het leven alleen, zonder mystificatie