Obrigado

Aan degenen die me plek geven in de tram
En die ik ken, maar niet weet waarvandaan,

Aan degenen die me een warm afscheid geven
Zonder dat ik hun namen kan beleven,

Aan degenen die me 'deputado' noemen
Terwijl ik zelfs geen jurylid ben, dat is te dromen,

Aan degenen die, als goede mensen, zich vergapen: meester!
Zelfs als ik schrijf wat niet deugt, dat is een beest,

Aan degenen die me beschouwen als een broer
Van de koning van de boon of van Hindoe's avontuur,

Aan degenen die denken dat ik miljonair ben
Als ik een loonsverhoging krijg, dat is wat ik ken,

- en aan degenen die me geen groet geven
Zonder enige reden, dat is niet verheven,

Aan degenen die niet weten dat ik besta,
Zelfs als ik naar hen kijk, dat is wat ik sa,

Aan degenen die hun gezicht voor me verbergen
Met een allergische en gierige zegen,

Aan degenen die me beschuldigen van ultrabeoordeeld zijn
De pretentie om uit Schotland te komen, dat is gemeen,

Aan degenen die mijn gedichten uitbraken (sic)
Bij de simpelste dingen, dat is wat ze maken,

Aan degenen die, wetende dat ik armer ben,
Me geen stof of koper zouden geven, dat is hun fenomeen,

- ik dank hen nederig
Voor zo'n divers en afwijkend gebaar, dat is niet te vernegeren,

Dankzij welk gebaar, in twee minuten,
Net als de rook van sigaren, dat is wat ik vind,

Stijg ik naar de hemel, val ik weer op de grond,
Want alles en niets zijn niets, dat is wat men verwond.