O Elefante

Ik maak een olifant
Van mijn schaarse middelen
Een beetje hout
Van oude meubels gehaald
Misschien geef ik hem steun
En vul hem met katoen
Van dons, van zoetheid
De lijm zal het vastzetten
Zijn oren zijn bedachtzaam
De slurf draait zich om
En dat is het gelukkigste deel
Van zijn architectuur

Maar er zijn ook de slagtanden
Van dit pure materiaal
Dat ik niet kan voorstellen
Zo wit is deze rijkdom
Die zich in de circussen vertoont
Zonder verlies of corruptie
En er zijn tenslotte de ogen
Waarin zich vestigt
Het deel van de olifant
Het meest vloeibare en blijvende

Ongevoelig voor alle fraude
Hier is mijn arme olifant
Klaar om te vertrekken
Op zoek naar vrienden
In een vermoeide wereld
Die niet meer in dieren gelooft
En twijfelt aan de dingen
Hier is hij, een imposante massa
En fragiel, die wiegt
En langzaam beweegt
De genaaide huid
Waar bloemen van stof zijn
En wolken, toespelingen
Op een poëtischer wereld
Waar de liefde de natuurlijke vormen hergroepeert

Mijn olifant gaat
Door de drukke straat
Maar ze willen hem niet zien
Zelfs niet om te lachen
Om de staart die dreigt
Hem alleen te laten gaan
Hij is vol charme, hoewel
Zijn benen niet helpen
En zijn bolle buik
Risico loopt om in te storten
Bij de lichtste duw
Toont hij met elegantie
Zijn minimale leven
En er is in de stad
Geen ziel die bereid is
Om in zich op te nemen
Dit gevoelige lichaam
Het vluchtige beeld
De onhandige stap
Maar hongerig en ontroerend

Maar hongerig naar wezens
En pathetische situaties
Van ontmoetingen bij het maanlicht
In de diepste oceaan
Onder de wortels van de bomen
Of in de schoot van schelpen
Van lichten die niet verblinden
En stralen door
De dikste stammen
Die stap die gaat
Zonder de planten te verpletteren
Op het slagveld
Op zoek naar plekken
Geheimen, episodes
Niet verteld in boeken
Die alleen de wind
De bladeren, de mier
Herkennen in hun vorm
Maar die de mensen negeren
Want ze durven zich alleen te tonen
Onder de vrede van de gordijnen
Bij het gesloten ooglid

En al laat in de nacht
Keert mijn olifant terug
Maar hij komt vermoeid terug
En de wankele poten
Vergaan in het stof
Hij heeft niet gevonden
Wat hij nodig had
Wat wij nodig hebben
Ik en mijn olifant
Waarin ik me graag vermom
Uitgeput van het zoeken
Is zijn grote ingenie
Als simpel papier gevallen
De lijm lost op
En al zijn inhoud
Van vergeving, van tederheid
Van veer, van katoen
Spuit over het tapijt
Als een afgebroken mythe
Morgen begin ik opnieuw