Maria La Portuguesa

In de nachten van maan en anjer
Van Ayamonte tot Villarreal
Zonder koers over de rivier, tussen zuchten
Komt een lied dat gaat en komt
Dat zingt María
Voor de liefde van een Andalusiër
María is de vreugde
En is de agoniet
Die het zuiden heeft

Die die man ontmoette
Op een nacht van groene wijn en warmte
En tussen palmen en fandango's
Werd ze verstrikt, hij verstoorde haar hart
En op de stranden van het eiland
Verloren ze zich samen
Waar de golven breken, kuste hij haar mond
En gaf zich over

Oh, María de Portugees!
Van Ayamonte tot Faro
Dit fado weerklinkt in de kroegen
Waar ze bittere wijn drinkt?
Waarom zingt ze met verdriet?
Waarom die gesloten ogen?
Om een ongelukkig liefdesverhaal
Daarom zingt ze, daarom lijdt ze

Fado! Omdat ik haar ogen mis
Fado! Omdat ik haar mond mis
Fado! Omdat ze de rivier overging
Fado! Omdat ze met de schaduw ging

Ze zeggen dat het de 'ik hou van jou'
Van een zeeman was, reden voor haar lijden
Dat op een nacht op de boten
Van de smokkel, naar de garnalen ging
En in de schaduw van de rivier
Klonk een schot
En uit dat lijden
Geboren werd het geklaag
Van dit lied

Oh, María de Portugees!
Van Ayamonte tot Faro
Dit fado weerklinkt in de kroegen
Waar ze bittere wijn drinkt?
Waarom zingt ze met verdriet?
Waarom die gesloten ogen?
Om een ongelukkig liefdesverhaal
Daarom zingt ze, daarom lijdt ze

Fado! Omdat ik haar ogen mis
Fado! Omdat ik haar mond mis
Fado! Omdat ze de rivier overging
Fado! Omdat ze met de schaduw ging

Fado! Omdat ze de rivier overging
Fado! Omdat ze met de schaduw ging