Zaman El Kalam

Elke keer als het idee komt, gaat het weer weg
Elke keer als ik een punt bereik, raak ik verdwaald
Elke keer als ik drink uit de beker van de wijsheid
Sijpelt de rest van de woorden uit mijn hoofd
En de tijd vliegt voorbij, zo snel
Vandaag is gisteren, alles is verloren
Verloren in de vermaak
Verloren in de theaters, het beeld is vaag
Er is geen kunst meer die de ziel voedt
Er is niemand meer die mijn geest aanspreekt
Er is niemand meer die mijn hart geruststelt
Mijn hart is vol
Vol met wonden
Alles is leeg
Alles is normaal
Alles is verloren in de amusementswereld
Alles is oppervlakkig en pronkt ermee
Iedereen leeft voor zichzelf, egoïstisch
Iedereen denkt niet verder dan de beroemdheden
Met de minste moeite, zonder verantwoording, ziet iedereen zichzelf als de baas
Iedereen wil groot zijn, maar voor niets
Alles is een mirage, alles is stof
Iedereen wil groot zijn, maar voor niets
Alles is een mirage, alles is stof

Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden
Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden
Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden
Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden

Ik kan de mensen niet meer verdragen
Als haaien die de geur van bloed ruiken
Als je goed bent, word je vertrapt, en ik ben degene die het leed draagt
De geschiedenis heeft me geleerd dat het leven draait in een gesloten cirkel
Zelfs de klok waarvan de wijzers stil staan, kan nog steeds getimed zijn
Maar de schorpioen die mijn lichaam heeft vergiftigd, is nog steeds hier
Levend in een grote woestijn waar kennis niet bestaat
Iedereen begrijpt, iedereen ziet, iedereen sluit zijn ogen en slaapt
Iedereen houdt zich vast aan iets en laat het gif door zich heen stromen
Ik laat mijn negatieve energie los als kogels
Soms komt het terug, soms raakt het de dierbaarsten
Dus houd ik de pijn in me en explodeert het van binnen
Ik had gewild dat jij van mij was, maar helaas heb ik niets
Behalve simpele ideeën, gemakkelijk en met twee euro creativiteit
En deze nacht komt er een nachtmerrie die me op hetzelfde tijdstip bezoekt
Die een film vertoont met mijn falen als hoofdrol, elke dag opnieuw
En als het scherm zwart wordt, lees ik een gedicht dat zegt
Je wordt een oude man in een jong lichaam
Op de schaduw van een droom, op een berg van verwijten
Met ogen die alleen maar depressie hebben gezien
Tussen mij en mezelf zijn er honderdduizend rekeningen

Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden
Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden
Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden
Vaarwel, vaarwel, tijd van woorden

Als je denkt dat je me gaat straffen, denk dan twee keer na
Jij bent net als mijn zoon, sorry dat ik je twee dingen moet zeggen
Eén, probeer me niet te veel te beoordelen, zodat je jezelf niet moe maakt
Twee, vergelijk mijn succes nooit met laagwaardig, corrupt materiaal
Dus voordat je me beoordeelt, kijk naar jezelf in de spiegel
En weet dat de gevangenis in je hoofd niet veel voor mij zal uitmaken
En mijn laatste advies dat ik je geef
Als je een advies voor mij hebt, is het beter dat je het voor jezelf houdt.