Café La Humedad
Cacho Castaña
Café De Vochtigheid
Vochtigheid, motregen en kou
Mijn adem beslaat het blauwe glas van de oude bar
Vraag me niet of ik al lang op haar wacht
Een koffie die al koud is en meerdere asbakken
Hoewel ik weet dat ze nooit komt
Altijd als het regent ren ik naar het café
En ik heb alleen de gezelschap van een kat
Die met plezier aan mijn schoenveter knaagt
Café De Vochtigheid, biljart en samenzijn
Zaterdag met valstrikken, wat een mooie show
Ik moet je gewoon bedanken
Voor de lessen van je nachten
Die me van de dood weghouden
Café De Vochtigheid, biljart en samenzijn
Zaterdag met valstrikken, wat een mooie show
Eeuwig dank ik je voor de poëzie
Die de school van je nachten
Aan mijn dagen heeft geleerd
Eenzaamheid, eenzaamheid van het vrijgezellenleven
Het zijn al dertig lentes, moe van dromen
Daarom ga ik weer naar de hoek van de kroeg
Om de eeuwige bar van Gaona en Boyaca te zoeken
Er zijn nog maar weinig vrienden die me zijn overgebleven
Kom op, jongens, laten we vanavond herinneringen ophalen
Een voor een de heldendaden van andere tijden
En de herinnering aan de kroeg die we De Vochtigheid noemen
Café De Vochtigheid, biljart en samenzijn
Zaterdag met valstrikken, wat een mooie show
Ik moet je gewoon bedanken
Voor de lessen van je nachten
Die me van de dood weghouden
Café De Vochtigheid, biljart en samenzijn
Zaterdag met valstrikken, wat een mooie show
Eeuwig dank ik je voor de poëzie
Die de school van je nachten
Aan mijn dagen heeft geleerd