Les copains d’abord

Nee, het was niet de vlot
Van de Medusa, dat schip
Laten we het zeggen in de havens
Zeg het in de havens
Het voer als een Pappa Peinard
Op de grote plas van de eenden
En het heette de Vrienden eerst
De Vrienden eerst

Zijn fluctuat nec mergitur
Dat was geen literatuur
Tot grote ergernis van de vloekers
Van de vloekers
Zijn kapitein en zijn matrozen
Waren geen schoftige kinderen
Maar vrienden van de haven
Vrienden eerst

Het waren geen luxe vrienden
Geen kleine Castor en Pollux
Geen mensen van Sodom en Gomorra
Sodom en Gomorra
Het waren geen gekozen vrienden
Door Montaigne en La Boétie
Ze sloegen elkaar hard op de buik
De vrienden eerst

Het waren ook geen engelen
Het Evangelie hadden ze niet gelezen
Maar ze hielden van elkaar, helemaal bloot
Helemaal bloot
Jean, Pierre, Paul en compagnie
Dat was hun enige litanie
Hun Credo, hun Confiteor
De vrienden eerst

Bij de minste tegenslag
Was het de vriendschap die het roer overnam
Zij toonde hen het noorden
Toonde hen het noorden
En als ze in nood waren
En hun armen SOS's gaven
Het leek wel de seinlichten
De vrienden eerst

Bij de afspraak van goede vrienden
Was er niet vaak een konijn
Als er één van hen ontbrak aan boord
Was hij dood
Ja, maar nooit, oh nooit
Sluit zijn gat in het water zich
Honderd jaar later, wat een pech
Ontbrak hij nog steeds

Van boten heb ik er veel genomen
Maar de enige die standhield
Die nooit van koers veranderde
Maar van koers veranderde
Vaarde als een Pappa Peinard
Op de grote plas van de eenden
En het heette de Vrienden eerst
De Vrienden eerst

Van boten heb ik er veel genomen
Maar de enige die standhield
Die nooit van koers veranderde
Maar van koers veranderde
Vaarde als een Pappa Peinard
Op de grote plas van de eenden
En het heette de Vrienden eerst
De Vrienden eerst