Supplique Pour Être Enterré Sur La Plage de Sète

De Dood die me nooit heeft vergeven
Het zaaien van bloemen in de gaten van haar neus
Vervolgt me met een domme ijver

Dus omringd door begrafenissen
Dacht ik dat het goed was om mijn testament bij te werken
En een codicil te laten maken

Dompel in de blauwe inkt van de Golf van de Leeuw
Dompel, dompel je pen, o mijn oude notaris
En met je mooiste schrift

Schrijf op wat er moet gebeuren met mijn lichaam
Wanneer mijn ziel en het niet meer eens zijn
Alleen over één punt: de breuk

Wanneer mijn ziel haar vlucht naar de horizon neemt
Naar die van Gavroche en Mimi Pinson
Die van de jonge jongens, de meisjes

Dat mijn lichaam teruggebracht wordt naar het vaderland
In een slaapwagon van de Parijs-Middellandse Zee
Eindpunt op het station van Sète

Mijn familiegraf, alas! Is niet zo nieuw
Vulgair gesproken, het is vol als een ei
En voor er iemand uitkomt

Kan het laat worden en ik kan niet
Zeggen tegen die brave mensen: Verplaats je even
Maak ruimte voor de jeugd in feite

Net aan de rand van de zee, op een paar stappen van de blauwe golven
Graaf, als het mogelijk is, een klein zacht gaatje
Een goede kleine nis

Naast mijn jeugdvrienden, de dolfijnen
Langs dit strand waar het zand zo fijn is
Op het strand van de kliffen

Het is een strand waar zelfs in de woede
Neptunus zich nooit te serieus neemt
Waar als een schip vergaat

De kapitein roept: Ik ben de baas aan boord!
Red wie kan, de wijn en de pastis eerst
Iedereen zijn fles en veel moed

En daar, op mijn vijftiende
Op de leeftijd waar alleen plezier niet meer genoeg is
Leerde ik de eerste liefde

Bij een zeemeermin, een vrouw-vis
Kreeg ik van de liefde de eerste les
En slikte de eerste graat door

Met respect voor Paul Valéry
Ik, de bescheiden troubadour, doe een duit in het zakje
De goede meester vergeeft me

En als zijn verzen beter zijn dan de mijne
Mag mijn begraafplaats meer maritiem zijn dan de zijne
En dat de inboorlingen het maar niet kwalijk nemen

Dit graf, tussen de lucht en het water
Zal geen treurig schaduw op het schilderij werpen
Maar een ondefinieerbare charme

De badgasten zullen het gebruiken als een scherm
Om van outfit te wisselen en de kleine kinderen
Zullen zeggen: Geweldig, een zandkasteel!

Is het te veel gevraagd: op mijn kleine lapje grond
Plant, alsjeblieft, een soort den
Bij voorkeur een parasolden

Die beschermt tegen de zonneslag
Voor de goede vrienden die komen om
Lieve groeten te brengen op mijn terrein

Nu eens uit Spanje en dan weer uit Italië
Allemaal volgepropt met parfums, mooie muziek
De Mistral en de Tramontane

Zullen op mijn laatste slaap de echo's brengen
Van villanellen, op een dag, een dag van fandango
Van tarentelle, van sardane

En wanneer een ondine mijn heuvel als kussen komt gebruiken
Zal zij vriendelijk komen uitrusten
Met minder dan niets aan kleren

Ik bied mijn excuses aan het voorhand aan Jezus aan
Als de schaduw van mijn kruis er een beetje bovenop ligt
Voor een klein postuum geluk

Arme farao's, arme Napoleon
Arme grote afwezigen die in het Pantheon liggen
Arme as van betekenis

Jullie zullen misschien een beetje de eeuwige vakantiegangers benijden
Die met de pedalo op de golf drijft en droomt
Die zijn dood als vakantie doorbrengt

Jullie zullen misschien een beetje de eeuwige vakantiegangers benijden
Die met de pedalo op de golf drijft en droomt
Die zijn dood als vakantie doorbrengt