Mourir pour des idées
Georges Brassens
Sterven voor ideeën
Sterven voor ideeën, het idee is geweldig
Ik heb bijna niet overleefd omdat ik het niet had
Want allen die het hadden, een overweldigende menigte
Schreeuwend om de dood vielen ze op me neer
Ze wisten me te overtuigen en mijn brutale muze
Zwoer haar fouten af, sluit zich aan bij hun geloof
Met een vleugje terughoudendheid echter
Laten we sterven voor ideeën, oké, maar dan langzaam
Oké, maar dan langzaam
Oordelend dat er geen gevaar is in de woning
Laten we naar de andere wereld gaan terwijl we flaneren
Want als je te snel gaat, kan het gebeuren dat je sterft
Voor ideeën die de volgende dag niet meer bestaan
Maar als er één bittere, treurige zaak is
Bij het overgeven van de ziel aan God is het wel om te constateren
Dat we de verkeerde weg zijn ingeslagen, dat we ons vergisten in ideeën
Laten we sterven voor ideeën, oké, maar dan langzaam
Oké, maar dan langzaam
De heilige Johannes met de gouden mond die het martelaarschap predikt
Verblijven meestal hier op aarde
Sterven voor ideeën, dat is wel te zeggen
Het is hun reden om te leven, ze onthouden zich er niet van
In bijna alle kampen zien we ze die de overhand hebben
Binnenkort zal Mathusalem in de levensduur zijn
Ik concludeer dat ze zich in het geniep moeten zeggen
Laten we sterven voor ideeën, oké, maar dan langzaam
Oké, maar dan langzaam
Ideeën die de beroemde opoffering eisen
De sekten van allerlei aard bieden de gevolgen aan
En de vraag rijst voor de onschuldige slachtoffers
Sterven voor ideeën, dat klinkt mooi, maar welke dan?
En aangezien ze allemaal op elkaar lijken
Als hij ze ziet komen met hun grote vlag
Draait de wijze, aarzelend, om het graf
Laten we sterven voor ideeën, oké, maar dan langzaam
Oké, maar dan langzaam
Als het maar nodig was om enkele slachtingen te maken
Om eindelijk alles te laten veranderen, om eindelijk alles te regelen
Sinds zoveel 'grote avonden' dat zoveel hoofden vallen
Zouden we al in het paradijs op aarde zijn
Maar het gouden tijdperk wordt steeds uitgesteld
De goden hebben altijd dorst, hebben nooit genoeg
En het is de dood, de dood die altijd opnieuw begint
Laten we sterven voor ideeën, oké, maar dan langzaam
Oké, maar dan langzaam
O jullie, de vuurstichters, o jullie goede apostelen
Sterf dan als eerste, we geven jullie de ruimte
Maar alsjeblieft, morbleu! Laat de anderen leven!
Het leven is zo'n beetje hun enige luxe hier beneden
Want, tenslotte, de Dood is al genoeg waakzaam
Ze heeft niet nodig dat iemand haar de zeis vasthoudt
Geen dans om de galgen meer!
Laten we sterven voor ideeën, oké, maar dan langzaam
Oké, maar dan langzaam