L'orphelin

Behalve in het vaak voorkomende geval, helaas!
Waar het echte rotzakken zijn
Zou je nooit moeten verliezen
Je vader en moeder, natuurlijk, maar
Tenzij je een slimme jongen bent
Die sterft voordat hij wees is
Of een ongelukkige bastaard
Dat hangt ons vroeg of laat boven het hoofd

Wanneer, gewikkeld in een lijkwade
Zijn ouders hem alleen laten
Is het arme weesje, geloof me
Wel te beklagen. Toch
Zonder te zeggen dat hij
Een verwende jongen wordt
Laten we zeggen dat in zijn verdriet
Hij wat compensaties vindt

Eerst bij het dessert meteen
De beste stuk van de taart
En dan geen school meer, natuurlijk
De week is als vier donderdagen
Men behandelt hem als een pasha
Op zijn plaats wordt de kat gestraft
En hem in rouw heel chic vindend
Geven de meisjes hem knipoogjes

Het zou te belachelijk zijn
Om de gunsten en privileges
Die hij in dit geval krijgt
In detail op te sommen
Zelfs profiterend van zo'n voordeel
Bij het verliezen van hun ouders, zonen
Verlangen verdorvenen ernaar
Niet meer dan twee te verliezen

Gisteren zei ik tegen een beest
Van een agent die me kwaad wilde doen
Ik ben wees, weet je?
Hij antwoordde: Het kan me niets schelen
Als ik veertig jaar jonger was geweest
Weet ik zeker dat door de getuigen
De brute zou zijn aangepakt
Maar die lafaards zijn niet bewogen

Dus mijn kind, als je moet
Wees wees, haast je dan
Als je je dierbare ouders verliest
Klein, wacht niet tot je groot bent
De wees van canonieke leeftijd
Die wordt door niemand beklagend: Niets!
En voor iedereen blijft hij
Wees van het elfde uur

Degene die dit lied heeft gemaakt
Wilde op zijn manier zeggen
Dat het verlies van de ouderen soms
Een droge verlies is, zonder grappen
Met de leeftijd is het heel normaal
De wonden van het hart genezen slecht
Vaak zelfs, hallo!
Sluiten ze nooit meer.