La Soledad
Bersuit Vergarabat
De Eenzaamheid
Ik zou hopen dat je niet schrikt
Van dit moment van oprechtheid
Mijn hart spuugt zijn waarheid uit
Er is een oorlog tussen twee
Om dezelfde plek te bezetten
De urgentie, of de eenzaamheid
De eenzaamheid was zo somber
Dat je je ware zelf niet kon vinden
Je goddelijke natuur
De urgentie won deze keer
Bereid om je binnen te dringen
Dominant en trots
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
Want 's nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
Wacht op jou
Wacht op hem
Wacht op mij
Ook op die ander
Die met geweld zijn ziel vasthoudt
Aan een brute onderdrukking
In de hoop tot rust te komen
Of vertrouwt op de tijd
Als een andere oplossing
Om de kalmte te vinden
Maar het maakt je gek 's nachts
Smekend om binnen te komen
In de donkerste hoeken
Daarna kniel je
Voor de moederlijke liefde
Smekend om tederheid
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
Want 's nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
Wacht op jou
Wacht op hem
Wacht op mij
Ook op die ander
Wacht op jou
Op hem
Wacht op mij
Ook op die ander
En wat doet dit engeltje nu
Om zes uur 's ochtends
Op de mast
Van dit schipbreuk?
Om te zien of, met de glazen geheven, bandieten
Er een hemel van verpleegsters komt
Om zonder wroeging de wonden van de liefde te likken?
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
Om te zien of er uit de hemel
Een verpleegster van de liefde komt?
's Nachts maakt de eenzaamheid wanhopig
