Na hora do almoço

In het midden van de kamer, aan de tafel
Op de bodem van het bord, eten en verdriet
We kijken elkaar aan, we raken elkaar aan en zwijgen
En we begrijpen elkaar niet op het moment dat we spreken

Angst, angst, angst, angst, angst, angst

Iedereen bewaart zijn geheimen
Zijn hand gesloten, zijn mond open
Zijn hart leeg, zijn hand stil
Afgesloten, verzegeld, en nat van angst

Vader aan het hoofd van de tafel
Het is tijd voor de lunch
Mijn moeder roept me
Het is tijd voor de lunch
Mijn jongere zus
Met haar zwarte krullen
Mijn grootmoeder klaagt
Het is tijd voor de lunch

Hé, jongen

En ik ben nog te jong voor zoveel verdriet
Laten we stoppen met zeuren, laten we voor het leven zorgen
Anders komt de dood of iets dergelijks
En sleurt ons mee zonder dat we het leven hebben gezien

Of iets dergelijks, of iets dergelijks
Of iets dergelijks, verschenen
Of iets dergelijks, of iets dergelijks
Of iets dergelijks, verschenen