Caruso

Waar de zeeën schitteren,
en de wind hard waait,
op een oud balkon,
met uitzicht op de Golf van Sorrento.

Een man omarmt een vrouw,
zonder zijn tranen te bedwingen,
neemt weer afscheid,
en begint het lied opnieuw.

Ik hou zo veel van je, schat,
ik hou zo veel, zoveel en je weet het goed,
en in de afstand, schat,
klinken jouw woorden vandaag luider dan ooit.

Een ander leven, een andere stad,
weer ver weg van zijn armen,
alles draait om hem,
en de jaren verstrijken.

Een andere brief, een telefoontje,
de herinneringen zijn al honderden,
er zijn tranen in zijn ogen,
en zijn stem is een klaagzang.

Ik hou zo veel van je, schat,
ik hou zo veel, zoveel en je weet het goed,
en in de afstand, schat,
klinken jouw woorden vandaag luider dan ooit.

Binnenkort komt hij thuis,
naar zijn zo geliefde vaderland,
maar hij weet dat het te laat is,
er is nauwelijks nog leven in hem.

Al zijn kracht en energie,
heeft hij achtergelaten in Amerika,
en nu keert hij bijna uitgeput terug,
naar de liefde die nog steeds op hem wacht.

Alleen de overwinningen en de mislukkingen,
zijn daar nog over,
alleen de dromen van een verleden,
van het schuim achter het schip.

En zo, dicht bij het einde,
dooft zijn hart langzaam uit,
en er zullen geen afscheidswoorden meer zijn,
en hij begint het lied opnieuw.

Ik hou zo veel van je, schat,
ik hou zo veel, zoveel en je weet het goed,
en in de afstand, schat,
klinken jouw woorden vandaag luider dan ooit.

Ik hou zo veel van je, schat,
ik hou zo veel, zoveel en je weet het goed,
en in de afstand, schat,
klinken jouw woorden vandaag luider dan ooit.