El Niño Que Miraba El Mar

Elke keer dat ik die foto zie
Die ontsnapt aan het cliché van het familiealbum
Kijk ik naar dat kind dat als een wachter staat
Kijkend naar de horizon aan het einde van de zee

Het gebombardeer weerklinkt nog in zijn hoofd
Van een oorlog van draken zonder genade
Zijn blik blijft verborgen, maar ik zie
Wat zijn ogen zien, want ik ben hij

En ik zou alles wat ik heb meegemaakt geven
Om naast hem te zitten
Om mezelf in zijn toekomst te zien
Vanuit heel mijn verleden
En terwijl ik in zijn ogen kijk
Hem in gedachten vragen
Of hij zijn beul ontdekt
In mijn ogen weerspiegeld
Terwijl hij mij ziet kijken
Naar dat kind dat naar de zee kijkt

Dat kind, ongevoelig voor het verstrijken van de uren
En dat zijn klok aan het opwinden is
Is zich niet bewust dat hij het kwaad van de dageraad broedt
Dat kwaad van het beest dat ik al ben

Voor hem donkere uren van schipbreuken
Stapelen graven langs de boulevard
En hij vermoedt dat die zee een voorteken is
Dat aan de andere kant een andere draak wacht