PNFPN

Vanaf het moment dat de rustige lente aanbreekt
zijn de omgeving en vrienden ook in de sfeer.
Als ik aan de zomer denk,
houd ik mijn dagelijks leven niet vast, dat werkt niet.
Maar deze woorden kunnen alleen
jij en hij begrijpen.
Wat we samenbrengen zijn stress, energie, en momenten.
Zonder te lang na te denken,
stel ik die dag vast,
met de sterrenhemel vol herinneringen.
Ik laat ballonnen op om afscheid te nemen met een handgebaar.
De volgende dag of daarna is prima,
maar als ik me niet kan ontspannen, drogen mijn tranen op.
Als ik me kan ontspannen, blijven mijn tranen stromen.
We zitten weer op de rand van de toekomst en kijken naar het nu,
beginnen te bewegen in een moment waar het lachen vervaagt.
Stoppen is geen optie,
als ik mijn pijlen richt en schiet,
spatten de herinneringen uit elkaar.
De klas van tranen,
we zijn slechts met z'n tweeën op de rand van de wereld.
Dit is geen verstoppertje spelen,
voor vandaag kan ik gewoon zijn zoals ik ben,
want het heeft geen zin om oprechte gevoelens te verbergen.
Een toekomst waarin iedereen lacht,
stoppen is niet toegestaan.
Als ik doelgericht schiet,
spatten de herinneringen uit elkaar.
De klas van tranen,
we zijn slechts met z'n tweeën op de rand van de wereld.
Dit is geen verstoppertje spelen,
voor vandaag kan ik gewoon zijn zoals ik ben,
want het heeft geen zin om oprechte gevoelens te verbergen.
Een toekomst zonder duidelijkheid,
als we niet beloven de grenzen te negeren,
moeten we gewoon elkaar ontmoeten en praten.
Voortaan geloof ik in mezelf,
terwijl ik me uitspreid met plannen.
In de echte tijd dans ik op het ritme van de klok.