Maria Bonita

Vergeet Acapulco niet
Van die nachten
Maria mooi, Maria van mijn ziel;
Vergeet niet dat op het strand,
Met je handjes de sterretjes
Je ze afspoelde.

Je lichaam, een speeltje van de zee, een schip dat afdrijft
De golven wiegden het
En terwijl ik je bekeek
Zeg ik het met gevoel
Mijn gedachten verraden me.

Ik zei je veel mooie woorden
Die harten wiegen,
Vragend of je van me wilde houden
Of je mijn dromen
In werkelijkheid wilde maken.

De maan die naar ons keek
Was al een tijdje
Een beetje ongeïnteresseerd geworden
En toen ik haar verstopt zag
Knielde ik om je te kussen
En zo al mijn leven aan je te geven.

Je hebt veel liefdes gehad, veel romances
Maria mooi, Maria van mijn ziel;
Maar geen enkele zo goed, of zo eerbaar
Als die welke jij in mij deed ontluiken.

Ik breng het vol bloemen
Om het als een offer
Onder jouw voeten achter te laten,
Ontvang het met emotie
En zweer me dat je niet liegt
Omdat je je vereerd voelt.