La Arribeña

(Zamba)

Zambita arribeña,
waar kom je vandaan...!
Wie weet welke afwezigheden en welke nostalgieën
je zult huilen...

Daar in de kloven
en in het riet
strekt je zang zich uit als een klaagzang
van de voetreis.

Over die bergen nemen de winden
de treurige klanken van mijn eenzaamheid mee...
Soms wordt het huilen
weer een lied
onderweg...

¡aura!

Soms wordt het huilen
weer een lied
onderweg.

Zambita arribeña,
misschien heeft een liefde
je verdriet gegeven dat ik in deze tijden
lijd.

Wandelend op wegen
wie weet waarom...
Net als de zamba, met een herinnering
zal ik leven.

Over die bergen nemen de winden
de treurige klanken van mijn eenzaamheid mee...

¡aura!

Soms wordt het huilen
weer een lied
onderweg.