Destino Del Canto (poema)

Niets is superieur aan de bestemming van het lied.
Geen enkele kracht zal jouw dromen neerhalen,
Want zij voeden zich met hun eigen licht.
Ze leven van hun eigen passie.
Ze herboren elke dag, om te zijn.
Ja, de aarde wijst haar uitverkorenen aan.
De ziel van de aarde, als een schaduw, volgt de wezens
Die bestemd zijn om haar te vertalen in hoop, in verdriet,
In eenzaamheid.
Als jij de uitverkorene bent, als je de roep van de aarde hebt gevoeld,
Als je haar schaduw begrijpt, wacht er op je
Een enorme verantwoordelijkheid.
De tegenspoed kan je achtervolgen,
Fysiek leed kan je treffen,
De omgeving kan je verarmen, de wereld kan je onbekend zijn,
Anderen kunnen je bespotten en ontkennen,
Maar het is nutteloos, niets zal de vlam van jouw fakkel doven,
Want het is niet alleen van jou.
Het is van de aarde, die jou heeft aangewezen.
En ze heeft jou aangewezen voor jouw opoffering, niet voor jouw ijdelheid.
Het licht dat het hart van de kunstenaar verlicht
Is een wonderlamp die het volk gebruikt
Om de schoonheid op de weg te vinden,
De eenzaamheid, de angst, de liefde en de dood.
Als jij niet in jouw volk gelooft, als je niet houdt, noch hoopt,
Noch lijdt, noch geniet met jouw volk,
Zul je het nooit kunnen vertalen.
Je zult misschien jouw drama van een humeurig man schrijven,
Alleen zonder eenzaamheid ...
Je zult jouw verdwaaldheid zingen ver van de kudde, maar jouw schreeuw
Zal een schreeuw alleen van jou zijn, die niemand ooit zal begrijpen.
Ja, de aarde wijst haar uitverkorenen aan.
En aan het einde zullen ze hun beloning krijgen, niemand zal hen noemen,
Ze zullen het "anonieme" zijn,
Maar geen graf zal hun lied bewaren ...