Laura

Dat ze je hebben zien krassen
Op de stoepen met je naaldhakken
Dat je niet uit de kroeg komt
Dat je leeft tussen de bubbels

Dat je neus bloedt
Dat de boulimia vandaag je baas is
Dat er geen glans meer bestaat voor je bijna doorzichtige huid
Dat je jezelf injecteert met eenzaamheid

En je gooit poeder op de routine
Extase van geluk en druppels voor je ogen
Ze zeiden dat je daar rondloopt, met merktekens op je onderarmen
Dat niemand meer wil weten van jou en de minnaars je stappen niet hebben gezien
Dat je zelfvertrouwen naar Parijs is gegaan, en de ondergang is bij jou ingetrokken

Laura, modellen van de catwalk, herinner je me nog?
Laura, je eerste vriendje op school
Gisteren in een droom zag ik, dat op het perron
Van de trein van het vagevuur vragen ze wie zich wil verhuren

Een slaapkamer in de eerste klas
Waar God, de duivel en hun lijkwaden samen spelen, jouw toekomst op de kaarten
Als je je mij herinnert, ben ik dezelfde die je aanbidde
Als je jezelf herinnert, hang deze oproep dan niet op

Vergeet niet dat ik nog steeds hier ben, bevroren in de tijd
Wachtend tot je ja zegt, om naar je toe te gaan
Laura, modellen van de catwalk, herinner je me nog?
Laura, je eerste vriendje op school

Gisteren in een droom zag ik dat op het perron
Van de trein van het vagevuur vragen ze
Wie zich wil verhuren voor een slaapkamer in de eerste klas
Waar God, de duivel en hun lijkwaden samen spelen, jouw toekomst op de kaarten

Als je je mij herinnert, ben ik dezelfde die je aanbidde
Als je jezelf herinnert, hang deze oproep dan niet op.