A Ti

Aan jou, ik spreek jou aan
Aan jou, die niet luistert
Aan jou, die met wat je over hebt
Me de licht zou geven om de dagen te verlichten

Aan jou, die speelt om me te verslaan
Wanneer je goed weet dat ik alles verloren heb
Aan jou, ik spreek jou aan
Ook al interesseert het je weinig wat ik zeg

Aan jou, ik spreek jou aan
Ook al is het tijdverspilling
Aan jou, die zo ver weg is
Van de strengheid van het huilen en de melancholie

Als ik nooit de waarheid heb gezegd
Was het omdat de waarheid altijd een leugen was
Aan jou, ik spreek jou aan
Ook al boeit het je geen reet wat ik zeg

Aan jou, die de moed ontbrak om voor jezelf te vechten
Aan jou, die je troost met een laagje Chanel
De sporen van mijn kussen
Aan jou, je hebt niets meer
Aan jou, je hebt niets meer, niets

Aan jou, die, uit wrok, met je voeten denkt
Aan jou die me alleen liet
Zelfs toen je in mijn gezelschap was
Aan jou, je hebt niets meer
Aan jou, je hebt niets meer
Niets

Aan jou, ik spreek jou aan
Zo doof en berustend
Aan jou, die slaapt met je trots
En je laat aanraken door je goedkope wrok

Aan jou, die het leuk vindt om als martelaar te gaan
Schuldgevoelens te verspreiden die alleen van jou zijn
Aan jou, ik spreek jou aan
Omdat er niemand anders is die begrijpt wat ik zeg

Aan jou, die de moed ontbrak om voor jezelf te vechten
Aan jou, die je troost met een laagje Chanel
De sporen van mijn kussen
Aan jou, je hebt niets meer
Aan jou, je hebt niets meer, niets

Aan jou, die, uit wrok, met je voeten denkt
Aan jou die me alleen liet
Zelfs toen je in mijn gezelschap was
Aan jou, je hebt niets meer
En voor mij blijft er in ieder geval
Dit ongeneeslijke syndroom van je zo veel te willen

Aan jou, je hebt niets meer

Aan jou, die de moed ontbrak om voor jezelf te vechten
Aan jou, die je troost met een laagje Chanel
De sporen van mijn kussen
Aan jou, je hebt niets meer
Aan jou, je hebt niets meer
Niets