La Soledad Soy Yo (Monólogo)

De eenzaamheid is een ongenode gast waar je aan went,
met een groot risico om er volledig verliefd op te worden.
De eenzaamheid is een hotel dat van niemand is, een bed dat niet van mij is,
het is wakker worden om 3 uur 's nachts en niet weten waar de wc is.
De eenzaamheid ben ik.

De eenzaamheid is de druppel water, uit de kraan van de wc,
waar je niet op wilt drukken om je niet alleen te voelen.
De eenzaamheid is als een marteling, slim van de natuur die ervoor zorgt
dat we onszelf tegenkomen om anderen te waarderen.
De eenzaamheid is een spiegel die niet liegt.

De eenzaamheid zijn die hoopjes geluiden die niemand hoort,
maar die te veel lawaai maken.
De eenzaamheid ben ik, in gezelschap van het verleden.
De eenzaamheid is een kus die op het kussen verspild wordt,
het is de schaduw en de silhouet van iemand die er niet meer is.

De eenzaamheid is een onverdraaglijke en wonderlijke slechterik
waar ik van hou, ik weet niet goed waarom.
De eenzaamheid is eindelijk begrijpen dat er geen betere gezelschap is
dan de eenzaamheid.

Het is de uitvaart van een dag die voorbij is.
Het is stoppen met nietsdoen, je klaarmaken, je aankleden, de deur openen,
buiten gaan, om hetzelfde te blijven doen.
De eenzaamheid is de metgezel, de van de angst, de van de onzekere toekomst,
de van de weg, de zoektocht...

De eenzaamheid.