Una Especie En Extinción

De ochtend breekt om tien uur
Met het gevoel de dageraad te verwelkomen
De warmte van jouw doek omarmt me
Achtergrondmuziek, de taal van lakens

Ik sluit mijn ogen
Wijd open
En geef een gaap
Waar een kus in past die nooit eindigt

Hoe we dit huis hebben gemaakt
Dat hier in deze kamer staat
Want hoe de tijd ook verstrijkt
Het blijft naar hart ruiken
We zijn iets dat anderen met recht noemen
Een soort in extinctie

De ochtend zoals altijd
Op een willekeurige dag
En de afstanden verkorten en de strelingen verlengen

Een lijf aan lijf
Een nieuwe sensatie
Een overvloed aan geluk

Ik sluit mijn ogen
Wijd open
En geef een gaap
Waar een kus in past die nooit eindigt